Sındırgıda Yaşam – Doğalşehir Rehberi SINDIRGININ EN BÜYÜK POPÜLER KÜLTÜR, HABER VE TURİZM REHBERİ ve YÖRESEL HEDİYELİK ÜRÜNLER PAZARI
1. Hüsrev AHISKA (İstanbul) İlk eczacı
2. Mustafa BABUÇCUOĞLU
3. İsmail Hakkı YURDAKUL (İstanbul) —- Yurdakul Eczanesi
4. Nazif ÖZÇELİK – (İzmir/Bergama) —— Yurdakul Eczanesi
5. Yıldırım AĞAOĞLU ————————- Yıldırım Eczanesi
6. Yener TOKER ——————————– Toker Eczanesi
7. Kazım EDREMİTLİOĞLU —————- Edremitli oğlu
8. Hamiyet ERYILMAZ ———————— Yurdakul Eczanesi
9. Ayşe EDREMİTLİOĞLU ——————- Ayşe Eczanesi
10. Serpil KARAASLAN ———————– Sağlık Eczanesi
11. Füsun DİKER (NOTERİN EŞİ) ——— Şifa Eczanesi
12.Danyal EROĞLU ————————— Eroğlu Eczanesi
13. İsmail SARI ——————————— Şifa Eczanesi
14. İlknur ÇUKUR —————————— İlknur Eczanesi
15. Özge ÇİMOĞLU (Dahiliye Dr. eşi)—– Özge Eczanesi
15. Beytullah IŞIK —————————— Işık Eczanesi
16.Ümit SAÇ ———————————— Ümit Eczanesi
17. Özlem Koç ŞAHİN ———————— Kamil Eczanesi
18. Yağmur Nehir ÇAKMAK —————– Yağmur Eczanesi
19. Sinem SAY ———————————- Sinem Eczanesi
Sındırgı’ya ilk açılan eczane döneminde Mezun olan eczacılar taşrada eczane olmayan veya az olan şehirlerde en az iki yıl zorunlu eczacılık yapmak mecburiyetindeymiş.
İlk eczane açıldığında Koca Doktor bir hastasına reçeteyi yazar ve git eczaneden al der. Reçeteyle eczaneye giden hasta yakını ilaçlarını aldıktan sonra doğruca kapıya yönelir. Eczane kalfası arkasından seslenir. Beyim ilaçların parasını ödemeyi unuttunuz. der. Hasta yakını parasını doktora verdim der. Ekler “Doktora muayene ücretini verdikten sonra size verdiğim kağıdı elime tutuşturdu git ilaçları eczaneden al dedi.” der.
Bu da şunu gösteriyor; eczane açılmadan önce doktorlar bulundukları bölgenin aynı zamanda eczacıları idi. Doktora gelen hastalar hem muayene hem de aldıkları ilaçların ücretini beraber ödedikleri için ilk başlarda vatandaşların bazıları demek ki doktor ve eczacı ayrımını kavrayamamışlar.
Doktorların az olduğu dönemlerde eczacılar kendilerine başvuran müşterilerinin şikayetlerine göre ya ilaç hazırlarlar ya da ilaç verirlerdi. Yani bir nevi bulundukları yerleşim yerinin doktorları idiler. Bu durum 1980’li yıllara kadar da devam etmiştir.
