Boz ayı, Kuzey Ege Dağları’nın en eski sakinlerinden biri olup Sındırgı yöresinde 1980’li yıllara kadar yaygın olarak görülmekteymiş. Özellikle 1700 rakımlı Ulus Dağı, Sındırgı’da en sık görüldüğü mevkiiymiş. Öyle ki 70’li yıllarda dağ üzerinde yer alan Hisaralan köyünde bir kişi ayı saldırısına bile uğramış.
Ne var ki 80’li yıllarda Ulus Dağı’na hem TRT istasyonu hem de askeri üs kurulmasıyla yörede insan faaliyeti artmış bir de köylülerin bağ-bahçelere zarar verdiği bahaneleriyle birleşince büyük ayı sürek avları yapılmış. Bu avların bazılarında 20-30 kadar ayı vurulduğu bile olmuş. Yaşanan katliamlar sonrasında maalesef boz ayılar uzun yıllar görülmez olmuş. Gelgelelim bir zaman sonra askeri üs kapanmış, TRT istasyonuysa kapanmaya yüz tutmuş. İnsan aktivitelerinin azalmasıyla da Koca Ulus tekrar eski bakir günlerine dönmüş.
Dağ tekrar bakir kalıncaysa uzun yıllar sonra tekrar ayı duyumları gelmeye başlamış, tek tük olan karşılaşmalarsa giderek artmış. Bu ayıların Kütahya Akdağ ve Dursunbey Alaçam Dağları üzerinden geçiş yaptıklarını tahmin ediyoruz. Sevindirici haber şu ki hem yazın hem de kışın ayak izleri görüntülenebildi. Ormancılar bir boz ayının kışı geçirdiği barınağını da yaz başında görmüşler.
Ayrıca yavrusuyla görüldüğüne dair duyumlar da gelmekte. Dağın daha batı yamaçlarında olan Düvertepe köyünde de kestane bahçelerinde görülmüş yakın zamanda. Bununla birlikte geçtiğimiz kış maalesef Kertil Dağları’nın doğu kesiminde yükselen Sidan Yaylası’nda bir boz ayı köylülerce vurulmuş. Her şeye rağmen umarım Sındırgı yöresinde tekrardan üreyebilen, yerleşik bir boz ayı popülasyonu oluşur ve sayıları giderek artar. Bize de en yakın zamanda görüntülemek nasip olur.